پوست مصنوعی با قابلیت ترمیم و انعطاف پذیری بسیار بالا

اخیرا تلاش زیادی در تولید پوست های مصنوعی شده تا کاربر بتواند توسط آن محیط پیرامون خود را حس نموده و در عین حال قابلیت ترمیم پذیری و انعطاف بالایی داشته باشد .

معمولا پوست های مصنوعی از یک زیر لایه دارای الکترود های رسانا و پلیمری خاص تشکیل شده است که با خراشیدگی و آسیب دیدگی الکترودها ، ارتباط حسگرها قطع شده و پوست مصنوعی کارایی خود را از دست می دهد.

پژوهشگران دانشگاه کالیفرنیا با الهام از خاصیت خودترمیمی پوست طبیعی بدن ، موفق به ارایه ماده انعطاف‌ پذیری شدند که می‌تواند در ساخت پوست مصنوعی مورد استفاده قرار گیرد . این ماده دارای نوعی پلیمر سنتزشده‌ می باشد که درصورت آسیب دیدن به سرعت خود را ترمیم می‌کند.

این حسگر از یک زیرلایه خودترمیم شونده دارای الکترودهای رسانا و نانو ذرات طلای اصلاح شده تشکیل شده‌ است.  نانوذرات طلا در سطح زیرلایه و میان الکترودهای خودترمیم شونده موجب ترمیم ترک‌های موجود در سطح پوست شده و در نهایت هدایت الکتریکی میان حسگرها را به حالت اولیه باز می گرداند .

ماده تولید شده به محض ترمیم شدن ، توانایی شناسایی ترکیبات آلی فرار را در مقادیر بسیار کم در حد چند ده ppm را داراست .

 نتایج این پژوهش نشان داد لایه مذکور در دمای ۲۰- تا ۴۰ درجه سانتیگراد با جذب رطوبت ، متورم شده و زنجیره پلیمری به شکل آزاد ایحاد می شود در نتیجه امکان آغاز فرآیند ترمیم فراهم می شود  . این ماده با هر بار ترمیم ، نسبت به قبل استحکام بیشتری پیدا می‌کند.

حسگرهای انعطاف ‌پذیر در حال حاضر در تجهیرات الکترونیکی ، روباتیک و بخش سلامت مورد استفاده قرار می‌گیرند